– Jesteś – jak stokrotka –
Jesteś jak stokrotka, W trawy gęstwinie. Kto – Ciebie –spotka, I swój wzrok skieruje, Ten innych kwiatków, Już nie potrzebuje. Bo …się zachwyci delikatnością, Twojej urody i Tą subtelnością, Z jaką głowę swą przechylasz, Do słonka i płatkami Twymi, Delikatnymi I prostotą, Taką zwykłą i tak niezwykłą ,że Z wielką ochotą, Pragnie Cię mieć przy sobie. Ale…stokrotka musi żyć, – na wolności – choćby była w domu, najładniejszym z gości. W domu- więdnie, Dom to dla niej klatka. A w trawie…wzniesie buzię do słonka, Słyszy plusk strumyka, I kochanego skowronka. Bo stokrotki… Są ,jak wolne dziewczęta, Które chodzą beztrosko, Łapiąc promienie słońca. I pełną buzią, Śmieją się bez końca. Wiatr musi igrać, W ich włosach, Delikatnie po twarzy muskając, A ,gdy tej wolności nie mają, To więdną i usychają.
hej kochana no prosze masz wielki talet. gratuluje.bardzo spodobal mi sie ten wiersz .Kazda z nas ma cos z tej stokrotki. Czyz nie hi pozdrawiam zawsze pamietajaca
Stokrotki, a dla mnie jeszcze bardziej konwalie, sa symbolem czystego piekna. Zreszta chyba i dla Ciebie, bo konwalia jest symbolem Twojej stronki. Piekny wiersz. Caluje
Świetny…nie trzeba nic więcej…pozdrawiam;)
🙂
Śliczniutki wiersz uwielbiam kwiaty stokrotki kocham za ich maleńkie pięknopozdrawiam cieplutko życzę pomyślności.
śliczny wiersz 🙂
Super artykul oczekuje dalszej aktywnosci i jeżeli szukasz do gotowania na parze
odsylam na okazika 🙂